Maaike en Cindy

Ceremoniemeesters

De taak van een ceremoniemeester, Hot or Not

We waren van tevoren gewaarschuwd, argumenten zoals: "Je kunt zelf niet van de dag genieten" en "Het is zo veel werk!" en "Kun je dat niet beter laten doen door iemand die je niet mag?" kwamen voorbij. Vooral toen bleek wat de plannen waren vroeg men zich wel eens af waar we de tijd vandaan haalden.

En dat klopt, we hebben minder tijd voor vrienden/familie/werk/hobbies/Netflix gehad de maanden voorafgaand aan de bruiloft. Maar hey, kijk eens wat we hebben neergezet! Een stralende Wendy, een stralende Roger en een fucking festival voor 180 man. En stel je dan voor dat je dat mede mogelijk hebt gemaakt! Dat geeft zo'n gevoel van trots plus genoeg karma punten waar je de rest van je leven op kan teren.

De dag zelf was af en toe wat intens, probeer maar eens 180 man op hun plek krijgen, ondertussen Wendy haar deo te bezorgen en ook nog vriendelijk antwoord te geven wanneer mensen geïnteresseerd vragen hoe het gaat (Heel lief hoor! Maar er was geen tijd om sociaal te doen). Maar we denken dat niemand zo genoten heeft van het verloop van de dag en vooral van de "afterglow" als wij. En dat we eventjes vergeten waren om de ambtenaar van de burgerlijke stand bij de ceremonie te halen heeft niemand gemerkt.. toch?

Dus word je ooit gevraagd als ceremoniemeester, voel je dan vereerd dat het bruidspaar je deze taak toe durft te vertrouwen. Laat je niet afschrikken door opmerkingen of gedachtes over het vele werk. Behalve die keer dat Wendy ons op OWW ontslagen heeft, zijn we door Wendy en Roger op handen gedragen en zullen ze voor altijd ook een beetje aan ons denken als ze terugkijken op deze fantastische bruiloft!

Dus: ceremoniemeester zijn is 100% HotHotHotHotHot!

Sander

Vriend

Uitnodiging voor een bruiloft via de mail. Netjes inschrijven voor een ticket. Een bandje krijgen bij binnenkomst. Festivalstijl++, www.togetherland.nl allemaal tof gedaan, toch?

Diverse optredens, meerdere foodtrucks, hoe langer ik erover nadenk, eigenlijk was het een ontzettend vervelend feest... Zoveel mensen om te leren kennen of weer eens bij te praten. ‘Pitcher’ Pim met z’n mooie boom en hoogzwangere vriendin. Neef Martin die iedereen springend, dansend en waarschijnlijk ook dronken op de gevoelige plaat vastlegde. Een fijn speechende vader Van Hagen. Of Anja en Loes met hun ‘t-blijft-ontzettend-in-mijn-hoofd- hangen-en-ik-baal-dat-ik-het-niet-live-gezien-heb-”het-zijn-Roger-en-Wendy” liedje? Of Trenchcoat, wat ik me ook herinner als een door Roger ooit toegegeven medium-slecht idee om neer te zetten in hun huiskamer. Het rockte de boel goed aan elkaar.

Zoveel activiteiten en dingetjes die je eigenlijk ook nog had kunnen doen, dat het gewoon irritant is als je eraan terugdenkt, een festival dat, wat mij betreft, veel langer had mogen duren. Ontzettend bedankt voor de uitnodiging, ook die tot de rest van jullie leven. Zaterdag 19 augustus een dag om niet meer te vergeten, woep woep!

Liefs, Sander

Anja en Loes

Vriendinnen

The Wild Lover

Het is 2006, we zijn op Haag uit Dit is het moment dat hun liefde ontspruit

Roger was een staffer en Wendy was kok
Ja echt, ze ging koken, dat is vast een schok

T'rwijl hij in de douche een wendytje scoort
Werden ze helaas door een Peter verstoord

Refrein
't zijn Roger en Wendy
En zij trouwen vandaag
Want hij ging op z'n knieën
En zij zei "Ja graag"

In 2007 de volgende stap
Samen gaan wonen, maar wel nog wat krap

Ze woonden er namelijk niet met z'n twee
Er was nog een huisgenoot genaamd José

't was bovendien nooit echt stil op Laan
van feesten en vrienden een komen en gaan

Refrein
't zijn Roger en Wendy
En zij trouwen vandaag
Want hij ging op z'n knieën
En zij zei "Ja graag"

Naast al het feesten gamen ze vaak
Minstens elk weekend was het weer raak

In ieder huis waar ze hebben gewoond
Was er een gameroom waarin werd ge-owned

En van ieder spel moet Spendy per sé
Een prulletje kopen en wel minstens twee (sorry Boger)

Refrein
't zijn Boger en Spendy
En zij trouwen vandaag
Want hij ging op z'n knieën
En zij zei "Ja graag"

Wendy volgt het liefst een Maccie D-eet
Terwijl Roger alleen maar worteltjes eet

Dat was eerst wel anders: toen kwam hij iets aan
Maar nu laat hij de calorieën wel staan

Waar Wen alles laat, we weten het niet
Want ondanks al het eten, blijft ze toch een spriet

Refrein
't zijn Roger en Wendy
En zij trouwen vandaag
Want hij ging op z'n knieën
En zij zei "Ja graag"

In dit bruiloftslied kan men niet overslaan
Dat jullie wel heel graag de grens overgaan

Maar jullie reizen niet vaak met z'n twee
Er gaat bijna altijd een stel vrienden mee

Het liefste zijn jullie echt altijd op reis
Cambodja, Bolivia, Peru, , Parijs
Noorwegen, Frankrijk, Tsjechië, Hongarije, Servië, Schotland, Wales, Montenegro, Kroatië, Thailand, België, Denemarken, Duitsland, Engeland

Refrein
't zijn Roger en Wendy
En zij trouwen vandaag
Want hij ging op z'n knieën
En zij zei "Ja graag"

We zijn nu beland aan het eind van ons lied
Voor jullie ligt er nog veel in het verschiet

Misschien begint roger een eigen praktijk
Van massages geven wordt hij vast heel rijk

En dat is maar goed, want voor heel veel geld
Heeft Wen in haar hoofd al een motor besteld

Misschien komt er ooit nog een kleine Lempers
Dus bereid je maar voor op gehuil en Pampers

Refrein
't zijn Roger en Wendy
En zij trouwen vandaag
Want hij ging op z'n knieën
En zij zei "Ja graag"

Dit was het dan (echt), ons liedje is af
Wij wensen jullie ontzettend veel love

Frans en Marian

Ouders van Roger

Lieve Wendy en Roger,

Wij wisten absoluut niet wat wij van jullie huwelijksfeest in de vorm van een liefdesfestival moesten verwachten. Die ervaring zouden wij dus onbevooroordeeld wel krijgen!

Wat hebben wij genoten:
-van de wijze waarop jullie je huwelijksfeest én het festival hebben georganiseerd,
-van jullie originele en ongedwongen huwelijkssluiting,
-van de - ook volop genietende - gasten,
-van het gehele festival met al z'n onderdelen inclusief de uitstekende voedsel- en drankvoorziening!

Chapeau, chapeau, chapeau!

Het was Toppie; wij dragen deze geweldige ervaringen met de nodige trots uit in onze familie-, vrienden- en kennissenkring!

Nogmaals heel, heel, heel hartelijk dank voor alles!

Liefs
Frans en Marian.

Nicolette en Gerard

Ouders van Wendy

Dan, ruim drie maanden na het huwelijk, wordt door je dochter gevraagd: “Mamsie, papsie kunnen jullie nog een stukje schrijven over de bruiloft”?

Zo gemakkelijk is dat niet. Het is namelijk geen traditionele bruiloft geworden, maar een onvergetelijke, overweldigende en onbeschrijflijke happening. Alles wat we hierover schrijven, doet waarschijnlijk afbreuk aan hetgeen wat we daadwerkelijk hebben meegemaakt.

Maar uiteindelijk, na enig aandringen, toch besloten om de pen ter hand te nemen en het onmogelijke toch maar te proberen, maar niet voordat we even terug gaan naar:

Het Begin
Spanje, Javea, oktober 2015

Terugkomend van een mooie fietstocht en genietend van resp. een glas witte wijn en een koel glas heerlijk helder Heineken, de mobieltjes gepakt om te kijken of er nog berichten waren. Je weet maar nooit! Wat schetste onze verbazing: veel oproepen van onze op vakantie zijnde dochter en van onze zoon. Wat zou er toch aan de hand zijn?

Uiteraard maakten we ons op dat moment toch wel zorgen en hebben direct onze zoon gebeld. Die deed heel geheimzinnig en vertelde ons dat Wendy al uren bezig was om ons te bereiken en dat we haar met spoed moesten terugbellen. Noot schrijver: als onze dochter iets belangrijks heeft te vertellen, zorg dan dat je bereikbaar bent, anders heb je de poppetjes aan het dansen.

Direct Wendy gebeld en kregen het hele verhaal te horen. Roger had haar op een prachtig mooi tropisch Bounty-eiland ten huwelijk gevraagd, compleet met ring en alles wat daarbij hoort. Zelden zo een enthousiaste en gelukkige dochter aan de telefoon gehad.

Na de felicitaties gevraagd: “Wanneer gaat deze belangrijke dag plaatsvinden”? Moeten we eerder terugkomen van vakantie? Dat bleek enigszins prematuur. Welnee was het antwoord, wordt pas in 2017! Moeten eerst nog sparen! Dat was wel een kleine domper op de feestvreugde, wij verheugden ons al op een bruiloft binnen een paar maanden, zoals het vroeger ging.

Maar uiteindelijk, na inderdaad een jaar van sparen, zelfs het wegdoen van de auto hoorde daarbij en gigantische voorbereidingen (het was inmiddels wel duidelijk dat het geen “gewone, traditionele” bruiloft zou worden) zijn we aangeland bij:

Vrijdag 18 augustus 2017,
Na de laatste voorbereidingen, het hele festivalterrein moest nog gebruiksklaar worden gemaakt en vergde van de een en de ander nog behoorlijk wat inspanning, kwam de dag van morgen steeds dichterbij. Ondanks wat bezorgdheid over het weer, zat de stemming er goed in. ’s Avonds is Wendy’s maamaa blijven slapen. Gezellig met de meiden wat kletsen, nagels vijlen en lakken, wijntje drinken en daarna slapen. De bruidegom sliep bij vriend Joost.

Om 7 uur zaterdagochtend liep de wekker af. OEFFF… midden in de nacht. Maar eindelijk, eindelijk na een jaar van voorbereidingen, plannen en organiseren (wij hebben daar trouwens als ouders van de bruid niet zoveel aan bijgedragen), is de grote dag aangebroken.

Zaterdag, 19 augustus 2017
TOGETHERLAND, HET GROTE LIEFDESFESTIJN,
Eerst ontbijten en dan begint het: Foto’s en video’s maken (drie fotografen en twee videomannen liepen rond – het leek wel een royalty bruiloft), de kapper kwam voor de haren, de stylist voor het opmaken en dan DE jurk aantrekken. WAUW.. wat een plaatje, onze dochter. “Wacht maar mam,” zei Wendy “als Roger binnenkomt en mij ziet, dan gaat hij huilen”. Nou.. Roger loopt de kamer in, Wendy ziet hem en ZIJ barst in tranen uit. “Ooo wat ben je mooi!”

We hebben al heel wat bruiloften meegemaakt, over het algemeen traditionele bruiloften en een enkele boerenbruiloft in het oosten van het land. Echter een bruiloft zoals deze hadden we nog nooit meegemaakt en zullen we hoogstwaarschijnlijk ook nooit meer meemaken. Of....................Gerdjan en Manuela?

Om 13.00 uur kwamen de eerste gasten en om 14.00 uur waren de meeste gasten gearriveerd. Daarna duurde het niet lang voordat Roger en Wendy met een oldtimer Volkswagen camperbusje kwamen aanrijden. Roger stapte uit en als vader van de bruid stapte ik in. Moest het busje parkeren (ging nogal moeizaam) en had de eer om mijn dochter weg te geven. Dat wilde ik natuurlijk met liefde doen, op voorwaarde dat ik haar niet meer terug krijg. Nadat we samen waren uitgestapt en onder begeleiding van hele toepasselijke muziek “Happy together” huppelden we (Wendy, stralend huppelend, ik wat minder soepel) samen naar het podium waar de huwelijksplechtigheid zou plaatsvinden.

Roger stond inmiddels op het podium te wachten en met een gerust hart (logisch, we kennen Roger inmiddels ook al 10 jaar) Wendy overgedragen, maar niet voordat ik Roger had toegefluisterd: “zorg goed voor dit pareltje”!

Daarna was de ambtenaar van de burgerlijke stand aan de beurt en voor hem was het ook een huwelijksplechtigheid die hij nog niet eerder had meegemaakt. Hij had zich terdege voorbereid en met een behoorlijke dosis humor kwam uiteindelijk de vraag, Wil jij Wendy? En wil jij Roger? Na een volmondig ja graag, Nijntje (die ook netjes in pak was) die de ringen aangaf en het verklaren tot man en vrouw werd deze huwelijksplechtigheid beëindigd.

Inmiddels konden meerdere gasten het niet meer droog houden en moesten een behoorlijk traantje wegpinken, zeker toen Wendy bij het voorlezen van haar huwelijksgelofte het ook niet meer droog kon houden. Zelden onze dochter zo geëmotioneerd, zo gelukkig, zo stralend en zo mooi gezien. Wat waren, maar nog steeds zijn wij, trotse (schoon)ouders. Wat een prachtig bruidspaar!!!!

Daarna had ik de eer om het bruidspaar een paar!!!!! woorden toe te spreken, een toast uit te brengen op het kersverse bruidspaar en het festival “Togetherland, Het Grote Liefdesfestijn” voor geopend te verklaren.

Het weer hield zich goed en het festival kon beginnen.

En wat voor festival, een geweldige paaldansact van Anja, live-music, silent-disco (silent WAT?? never heard of it), waterpijp roken, trampoline springen, allerlei soorten spelletjes waaronder beerpongen.. Enfin, jullie weten wat er allemaal te doen was, jullie waren er ook bij. Het is ook teveel om op te noemen en dat ga ik dus ook niet doen. Voor elk wat wils en dat was ook wel duidelijk. Er wordt gelachen en gek gedaan. Er zitten zelfs twee ambtenaren in het hoekje te schaken. Alles mag en kan vandaag, heerlijk. In zo een gemêleerd gezelschap alleen maar stralende gezichten en altijd in het stralende middelpunt Roger en Wendy. Wij, Wendy’s ouders, zijn APENTROTS op onze dochter en haar man.

En dan de verzorging: op een bruiloft een heuse saté-car (waar de politici ook graag een saté komen halen overigens). Zelden zo een lekkere saté gegeten. Maar daarnaast ook nog een surinaamse toko en een snackcar die tot laat in de avond is gebleven waardoor de inwendige mens de gehele dag kon worden versterkt. Was ook wel nodig want de alcoholische dranken werden, zoals het ook hoort op een festival, volop genuttigd.

Ook de weergoden zijn ons goed gezind, het blijft de hele dag droog. Alleen ’s avonds om 22:30 begint het te regenen. Iedereen snel naar binnen en daar wordt het feest tot in de late uurtjes op spectaculaire wijze gevierd, onder andere dankzij de goede DJ’s.

Wij, ouwelui, haken om een uur of twee af, maar de meeste fuifnummers gaan door tot ’s morgens een uur of vier. Om negen uur worden we alweer wakker gemaakt door de bruid die iedereen aan het wakker maken is. Grappig om naar buiten te kijken, het veld staat vol met tentjes. Zo’n stuk of 70 mensen zijn blijven slapen. Met zijn allen gaan we ontbijten en er zijn zelfs enthousiastelingen die gaan ochtendgymnastieken, brrrr.

Wat we in ons voorwoord al hebben geschreven, het is onmogelijk om een goede weergave te geven van deze geweldige dag, alleen maar een korte!!!! impressie.

Wij hebben ons geweldig vermaakt en zelfs 's ochtends bij het ontbijt was het weer gezellig. We zijn trots op jullie en hopen dat jullie nog tot het einde der jaren samen gelukkig blijven. Met dank ook aan Maaike en Cindy die hun pokkebest gedaan hebben om het te laten slagen.

Houden van jullie.

Liefs, Papsie en mamsie

Ruud

Collega van Wendy

Daar komt de bruid(egom)!

Beste Ruud,
Hierbij de officiële uitnodiging voor de bruiloft van Wendy van Hagen en Roger Lempers op zaterdag 19 augustus, oftewel: Togetherland, het grote liefdesfestijn. Een dag die in het teken staat van de liefde, muziek, vrijheid, blijheid, kortom: het echte festivalgevoel! We hopen dat jullie er bij zijn om deze belangrijke dag met ons te vieren!

En dat moet dan een trouwkaart zijn! Wat moest ik me hier nou bij voorstellen als 64-jarige. Is dat wel iets waar ik me op mijn plaats zal voelen of veeleer als een ouwe zak die probeert als een jong hondje mee te huppelen op moderne muziek? De ceremonie zou nog wel gaan, waarschijnlijk, maar wat voor feest gaat dat worden? De werkelijkheid bleek uniek te zijn. Zaterdag 19 augustus was het wegdek nog nat toen collega Alies en ik op de fiets vanuit Scheveningen vertrokken naar Delft. Hoewel er nog buien mogelijk waren volgens het ANP brak tussen de wolken toch voorzichtig een heel feestelijk zonnetje door. Halverwege de rit naar Delft moesten we zelfs onze jassen uittrekken omdat het wat te warm werd. Zou het dan toch nog een mooie, zonnige trouwdag worden? Ja toch?

Bij aankomst verloor ik al meteen een deel van mijn aanvankelijke gevoel of ik me wel op mijn plaats zou voelen. De ontvangst door vrienden van Wendy en Roger was meer dan hartelijk en op het feestterrein zelf merkte ik al snel dat “de vrienden van” superaardige mensen waren. Ik was ineens geen 64 meer, althans zo voelde het! Gelukkig kon ik ook even wennen tussen bekende gezichten van collega’s.

Om niet te veel van de ceremonie te missen zochten de collega’s en ik snel plaatsen onder het tentdoek (het weer was nog steeds een beetje onvoorspelbaar) van waaruit we goed uitzicht hadden op ‘het toneel’. Ja, want ook dit was heel anders dan ik ooit had meegemaakt. Geen stadhuis met stoelen in het gelid en een mooie tafel waar rondom alles zich zou gaan afspelen, maar een vrolijke bühne met wat persoonlijke dingen en veel gezelligheid, slingers, bloemen en fauteuils!

Het moment suprème kwam steeds dichterbij en iedereen was in spannende afwachting van het bruidspaar. Er was een pad waarover het bruidspaar naar het podium kon flaneren, zo dacht ik… Maar nee, ook dat was tegen alle spelregels in. Luid toeterend kwam een oud Volkswagen busje het nog modderige terrein op-tuffen met daarin, jawel!, achter het stuur de bruidegom en naast hem een heuse bruid, compleet in bruidsjapon en met gipskruid versierd haar.

De bruidegom klom uit de auto en wilde de bruid al meenemen, maar nee, dat mocht niet! In zijn eentje en onder luid applaus liep hij door het middenpad naar het podium en ging daar, net als het publiek, vol verwachting uitzien naar wat komen ging. En dat was nou net even niet helemaal duidelijk. Het busje kon klaarblijkelijk zijn draai niet vinden en ging als een loops teefje (dat is een vrouwtjes hond in bepaalde toestand :-D) op zoek naar het lekkerste plekje in de man. Achteruit, vooruit, draaien, weer achteruit, weer draaien, vooruit, achteruit, vooruit… er kwam geen einde aan. Waren dit geheime tekens voor… wie? De bezoekers gingen maar weer zitten. Maar uiteindelijk – het gipskruid in het haar begon al aan het verwelkingsproces – was het warme plekje dan toch gevonden en kon het hondje gaan liggen. Met andere woorden: de bruid kon een glorieuze, muzikale, dansende entree maken van het busje richting het podium.

Met duidelijk genoegen bracht pa Van Hagen zijn dochter naar de smachtende bruidegom die een smile had van hier tot Tokyo. En onder luid applaus en gejuich zeeg de bruid in een toch wel erg diepe fauteuil en kon de ambtenaar van de burgerlijke stand het officiële deel van de trouwdag starten.

Nou… officieel? Hij had zich duidelijk ingeleefd in de situatie die hij verwachte aan te treffen en met een vrolijke kwinkslag voltrok hij de ceremonie en konden Wendy en Roger zich uiteindelijk man en vrouw noemen, bekrachtigd door een dikke kus en tranen van één van de ouders. Na de ceremonie mocht pa Van Hagen nog een ‘paar woorden’ tot het bruidspaar richten, door de bruid toegefluisterd dat er collega’s – waaronder schrijver dezes – in de zaal waren en hij misschien beter bepaalde dingen maar niet zou benoemen. Dat laatste was echter aan dovenmansoren gericht; de tekst stond vast en moest uitgesproken worden. En hij wilde die collega’s wel eens een keer ontmoeten. Dat zou later die dag ook gebeuren, gelukkig zonder nare gevolgen.

Tot ieders verrassing stond er plotseling een vrouw uit de aanwezigen op die haar shirtje en rok uittrok! Niets bij deze bruiloft is normaal, dus zo verwonderlijk was dat misschien ook weer niet. Ze ging bij een paal staan (niet van de tent) en begon te paaldansen op de muziek. Als een soepele slang danste de vriendin van het bruidspaar haar paaldans. Echt geweldig!

Wat er nog meer gebeurde tijdens de ceremonie – er gebeurde zo veel – ben ik inmiddels weer vergeten, maar de opmerking van een tante van het bruidspaar vergeet ik nooit meer. De ambtenaar vertelde dat Roger op zijn vrijgezellenfeest een fallus op zijn hoofd droeg. Waarop tante vroeg, “Wat is dat, een fallus?”. Zonder er ook maar een seconde over na te denken antwoordde ik, “Dat is een penis.” Je voelde dat het werd opgepakt door de direct omzittenden: Wat is dit nou weer! “Ja, ze vroeg het toch?”, antwoordde ik later op vragen van mijn collega’s.

Na de ceremonie werd uitgelegd wat er zoal te doen was op het Festivalterrein. Ben nog vergeten te vertellen dat het echt een geweldig Festivalterrein was, compleet met rusthoek, silence dancehoek, speel-o-theekhoek, lichtjesboom, zit-strobalen, eettentjes (natuurlijk ook Otto’s saté kar!) en een heuse patatkraam om de hoek naast het tententerrein (gelukkig staan tenten in de open lucht). Binnen konden grappige foto’s worden gemaakt en spelletjes gespeeld – o.a. een bierpullen balspel –, gesmookt en werden de dranken verstrekt. Kortom; voor elk wat wils! Zelfs voor pa Van Hagen, die zichtbaar genoot van de waterpijp. Iets waar ik me zelf niet aan gewaagd heb als overtuigd niet-roker.

Ook de omgang met de andere gasten was relaxed en leuk. Leeftijd speelde geen rol. Wat dat betreft waren de gasten een goede afspiegeling van wat Wendy en Roger zelf zijn. Leuke, vrije en relaxte mensen zonder een zweem van onechtheid of étiquetten. Met de collega’s hebben we een paar wensen van het bruidspaar in vervulling gebracht. Een foto op de kamer op het werk is een leuke herinnering daaraan.

Tja… wat moet ik nog meer schrijven. Het wordt nu wel erg lang allemaal. Het was ook zo ontzettend gezellig! De bands en muzikanten speelden geweldig, het eten was heerlijk, ook voor mij als vegetariër. Met tegenzin vertrok ik om acht uur (twee uur later dan gepland) toch maar richting Scheveningen, naar huis. Want daar zat een huisgenoot eenzaam en stil te wachten. Die had gewoon zijn normale zaterdag gehad. Had ik hem maar meegenomen. Hij had zich vast ook vermaakt (als ik dat geweten had!)

Wendy en Roger,
Jullie hebben er een prachtig spektakel van gemaakt. Ik hoop van harte dat het leven een groot Liefdesfestijn voor jullie zal blijven met vele spektakelmomenten. Als ik met pensioen ga zal het contact mogelijk (wat) minder worden, maar de herinnering aan deze dag draag ik met mij mee.

Liefs,
Ruud

Démira

Moderne Folk - In 2013 deed Démira mee aan het televisieprogramma 'De Beste Singer-Songwriter van Nederland' (DBSSW). Vanaf de eerste auditieronde waren we fan. Wát een bijzondere, gave stem en aanstekelijke liedjes! Na DBSSW zijn we haar dan ook blijven volgen en toen we zagen dat ze in 2016 in het Paardcafé (daar is ie weerrrr!) optrad moesten we er heen. Daar bleek dat Démira ook live ontzettend goed is. Wat een energie en wat een sfeer creëert ze, wauw! Die móesten we op onze bruiloft hebben en ja hoor.. HET IS GELUKT! Op Togetherland zal ze met een akoestisch optreden iedereen verbluffen met haar geweldige stem.

Silent Disco

Kies je eigen muziek! - De hele dag door is er een zogeheten 'Silent Disco'. Wat dat precies is? Men neme een koptelefoon, zet 'm op het hoofd en.. er is muziek! Er is keuze uit drie verschillende zenders, dus of je nou zin hebt in harde metal, chille techno of golden oldies.. Het kan allemaal! Tanzen, tanzen!

Marinus

Drum 'n Bass & Happy Hardcore - Wie kent ‘m niet? Ons springkonijn Merijn, oftewel: DJ Marinus! Hij heeft al meerdere keren op feestjes en partijen gestaan en zorgt altijd weer voor een mooi feest. Hij zal Togetherland afsluiten met een happy hardcore en drum ‘n bass setje. Zorg dat je goede schoenen aan hebt, want stilzitten is verboden!

Dwaallicht

Interactieve kunst - Hier gaan we niet al te veel over vertellen, alleen dat het te maken heeft met honderd meter LED strips.. Kom langs en aanschouw het!

Fifty Waves of Grey

New Wave, 80's, Indie & Alternative - Vanwege de voorliefde voor New wave, 80’s, Indie en Alternative en de bijbehorende leeftijd (hun eigen woorden hoor :-P) is de band Fifty Waves of Grey (FWOG) ontstaan. Een coverband die oldskool hits speelt van onder andere Radiohead en the Clash. Een feest van herkenning voor de uhm.. wat oudere garde ;-), maar ook voor de jongere muziekliefhebbers! Lekker meeblèren met al die "gouwen ouwen". Tevens een bewijs dat er ook rockende ambtenaren bestaan, want een collega van Wendy speelt in deze band op de basgitaar!

Trenchcoat

Rockabilly & Swing - Je kunt ze ondertussen onze huisband noemen, aangezien ze op de dertigste verjaardag van Roger en Joost met acht man in de woonkamer stonden te spelen. Daarvoor hadden we al meerdere concerten bezocht (je kunt ons bijna Trenchcoat-groupies noemen :-P) en één ding is zeker: deze jongens weten hoe je een mooi feest kunt bouwen! Swingende rockabilly meets jazz meets ska! Schudden met die heupen dus!